Sorry, this entry is only available in Polish. For the sake of viewer convenience, the content is shown below in the alternative language. You may click the link to switch the active language.

RAZ, DWA, TRZY…

 

w składzie:

Adam Nowak – gitara, śpiew

Grzegorz Szwałek – pianino el., akordeon

Jacek Olejarz – perkusja

Jarek Treliński – gitara elektryczna

Mirek Kowalik – gitara basowa

 

Według informacji ogłoszonej przez zespół, “Raz Dwa Trzy” rozpoczęło działalność 31 lutego 1990 roku w Zielonej Górze. Kilka tygodni później zagrali pierwszy koncert właśnie w Zielonej Górze, w klubie “Zatem”.

 

Wiosną tego samego roku wzięli udział w Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie zdobywając Grand Prix Festiwalu, nagrodę za teksty, muzykę, aranżacje, nagrodę im. Wojtka Bellona, nagrodę Jacka Kaczmarskiego, oraz prywatną nagrodę J.K. Pawluśkiewicza (20 dolarów amerykańskich). Grupa została zaproszona do udziału w opolskim festiwalu, w koncercie “Debiuty” i otrzymała “Wyróżnienie”. W kolejnych latach brała udział w następujących po sobie edycjach festiwali w Krakowie i w Opolu. Na początku lat dziewięćdziesiątych została zaproszona również na festiwal w Jarocinie.

 

Zdając sobie sprawę z trudności z jakimi krytyka, oraz część odbiorców przyjęła odmienność brzmienia i poetyki, zespół podsuwał definicje pomocnicze, które mogły w dyskretny sposób zainteresować odbiorcę muzyką i treściami zagranymi i wyśpiewywanymi przez muzyków. I tak najpierw mieliśmy do czynienia z “landszaftami muzycznymi” (debiutancka, analogowa płyta Jestem Polakiem, To ja), następnie “happy spirit” – płyta Cztery i Sufit, “bridge music” na płycie Niecud.

 

Ten szczególny, zdystansowany rodzaj egzystencjalizmu poparty elementami sympatii do szeroko pojętej ludzkości charakterystyczny dla twórczości Adama Nowaka, dziennikarze usiłowali porównywać z innymi wykonawcami, co nie zawsze oddawało sens przekazu prezentowanego przez zespół. Nietypowe instrumentarium i wyjątkowe dojrzałe, ale często ironiczne teksty Nowaka kojarzyły się z piosenką napisaną w Paryżu, usłyszaną w Warszawie, gdzieś w drodze do Moskwy. Zespól na płytach Cztery i Sufit nawiązał współpracę z Wojciechem Waglewskim jako producentem. Muzyka zyskała poszerzone brzmienie, elementy bluesa, jazzu, folku i dość osobliwą, rockową energię. Tak wzbogacone albumy zyskały sympatię szerszej, nie tylko związanej z tak zwanym nurtem „piosenki studenckiej”, publiczności. Pojawiły się teledyski, programy i koncerty telewizyjne (TVP, Polstat, Canal+), które w znaczny sposób przyczyniły się do wciąż rosnącej popularności.

 

W 1994 roku album Cztery był nominowany do Fryderyków w kategorii “Najlepszy Album piosenki Poetyckiej”.

 

Płyta Niecud wyprodukowana przez Marcina Pospieszalskiego otrzymała Fryderyka ’99 w kategorii “Muzyka Alternatywna”.

 

Następną płytą nagraną po kilku latach przerwy był koncert zarejestrowany w Studiu im. Agnieszki Osieckiej w Polskim Radiu. Na zlecenie “Trójki” zespół w lutym 2002 roku przearanżował kilkanaście piosenek wielce cenionej w kraju autorki słów do piosenek i wykonał je w piątą rocznicę śmierci poetki w studiu Jej imienia. Koncert ten przeszedł do historii polskiej muzyki rozrywkowej,  nakład krążka przekroczył ponad sto tysięcy sztuk – płyta zyskała status „platynowej”.

 

Została również nominowana do Fryderyków 2002 w osobliwej kategorii  “Muzyka Popularna” . Rok później ukazuje się studyjny, autorski album Trudno nie wierzyć w nic, który ugruntowuje pozycję zespołu “Raz Dwa Trzy” na rynku muzycznym, czyniąc z grupy jedno z najciekawszych na nim zjawisk. Za tę płytę “RDT” nominowany jest do Fryderyków’2003 aż w siedmiu kategoriach. Otrzymuje pięć statuetek – w kategorii “Muzyka Alternatywna” za “Piosenkę Roku”, “Produkcję”, “Teksty”, “Płytę Roku”, “Grupę Roku”. Płyta rozeszła się do tej pory w ponad stutysięcznym nakładzie i zyskała status płyty “platynowej”.

 

Album Trudno nie wierzyć w nic (Polskie Radio) w warstwie pomysłu wynika z wcześniejszych dokonań grupy, ale za sprawą współpracy z producentem Marcinem Pospieszalskim muzyka zyskuje nowe, głębsze i szlachetniejsze brzmienie. Na potrzeby rejestracji płyty poszerzone zostaje instrumentarium o elementy perkusyjne (Tomas Celis Sanchez), sekcje dętą (Mateusz Pospieszalski, Antoni Gralak). Teksty nabierają nowego, metafizycznego kontekstu, który poparty mieszaniną wątpliwości ich autora opowiadają o wędrówce człowieka poprzez życiowe komplikacje.

 

W marcu 2007 roku na zamówienie Przeglądu Piosenki Aktorskiej zespół przygotowuje program z piosenkami Wojciecha Młynarskiego. Świetnie przyjęty koncert premierowy w czasie Festiwalu powoduje, że 10 czerwca w Studio im. Agnieszki Osieckiej w Warszawie zespół nagrywa koncertowy materiał płytowy z piosenkami Mistrza.

 

Od premiery  płyty we wrześniu 2007 album osiągnął status Podwójnej platyny sprzedając się w ilości ok. 70 tys. egzemplarzy.

 

Podczas kwietniowej Gali Fryderyki 2008 zespół otrzymał dwa wyróżnienia – w kategorii „Zespół Roku”, oraz statuetkę za  Płytę Roku w kategorii „POP”.

 

W międzyczasie redakcja Tygodnika Przekrój uhonorowała grupę tytułem „Fenomen Roku 2007”. Innymi nagrodzonymi zostali min. Władysław Bartoszewski, Anna Dymna i Katarzyna Nosowska.

 

Firma „Empik” uhonorowała zespół nagrodą „Asa Empiku” za najlepszą sprzedaż fonogramów w 2007 roku.

 

We wrześniu 2009 roku grupa przystąpiła do nagrania nowego autorskiego materiału. Produkcją zajął się Marcin Pospieszalski, realizacją nagrań Rafał Paczkowski, a gościnnie wystąpili min. Tomas Celis Sanchez, Antoni “Ziut” Gralak i Joszko Broda.

 

1 marca 2010 roku ukazał sie album Skądokąd i zyskał status platynowy. Piosenki “Już” i “Dalej niż sięga myśl” zostały nominowane do Fryderyków 2010 w kategorii piosenki roku, sam album dostał nominacje w kategorii Album Roku “Piosenka Poetycka”, Adam Nowak w kategorii Autor Roku, a zespół w kategorii Zespół Roku.

 

We wrzesnie 2010 grupa nagrała w Filharmonii Bałtyckiej koncert DVD i CD “Raz, Dwa, Trzy – Dwadzieścia” będący ukoronowaniem 20 letniej bytności na polskiej scenie muzycznej. Towarzyszyli nam: Orkiestra Kameralna “Hanseatica” pod dyrekcja Michała Nesterowicza, Antoni Gralak, Marcin i Mateusz Pospieszalscy, Tomas Celis Sanchez oraz zespół Dagadana.

 

Album dostał nominację do Fryderyków 2011 w kategorii Płyta Roku w kategorii Album Roku “Piosenka Poetycka”

 

Zespół istnieje od 20 lat, a od piętnastu w niezmienionym składzie nagrywa i koncertuje w kraju i za granicą.