RAZ, DWA, TRZY…

w składzie:

Adam Nowak – gitara, śpiew

Grzegorz Szwałek – pianino el., akordeon

Jacek Olejarz – perkusja

Jarek Treliński – gitara elektryczna

Mirek Kowalik – gitara basowa

Według informacji ogłoszonej przez zespół, „Raz Dwa Trzy” rozpoczęło działalność 31 lutego 1990 roku w Zielonej Górze. Kilka tygodni później zagrali pierwszy koncert właśnie w Zielonej Górze, w klubie „Zatem”.

Wiosną tego samego roku wzięli udział w Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie zdobywając Grand Prix Festiwalu, nagrodę za teksty, muzykę, aranżacje, nagrodę im. Wojtka Bellona, nagrodę Jacka Kaczmarskiego, oraz prywatną nagrodę J.K. Pawluśkiewicza (20 dolarów amerykańskich). Grupa została zaproszona do udziału w opolskim festiwalu, w koncercie „Debiuty” i otrzymała „Wyróżnienie”. W kolejnych latach brała udział w następujących po sobie edycjach festiwali w Krakowie i w Opolu. Na początku lat dziewięćdziesiątych została zaproszona również na festiwal w Jarocinie.

Zdając sobie sprawę z trudności z jakimi krytyka, oraz część odbiorców przyjęła odmienność brzmienia i poetyki, zespół podsuwał definicje pomocnicze, które mogły w dyskretny sposób zainteresować odbiorcę muzyką i treściami zagranymi i wyśpiewywanymi przez muzyków. I tak najpierw mieliśmy do czynienia z „landszaftami muzycznymi” (debiutancka, analogowa płyta Jestem Polakiem, To ja), następnie „happy spirit” – płyta Cztery i Sufit, „bridge music” na płycie Niecud.

Ten szczególny, zdystansowany rodzaj egzystencjalizmu poparty elementami sympatii do szeroko pojętej ludzkości charakterystyczny dla twórczości Adama Nowaka, dziennikarze usiłowali porównywać z innymi wykonawcami, co nie zawsze oddawało sens przekazu prezentowanego przez zespół. Nietypowe instrumentarium i wyjątkowe dojrzałe, ale często ironiczne teksty Nowaka kojarzyły się z piosenką napisaną w Paryżu, usłyszaną w Warszawie, gdzieś w drodze do Moskwy. Zespól na płytach Cztery i Sufit nawiązał współpracę z Wojciechem Waglewskim jako producentem. Muzyka zyskała poszerzone brzmienie, elementy bluesa, jazzu, folku i dość osobliwą, rockową energię. Tak wzbogacone albumy zyskały sympatię szerszej, nie tylko związanej z tak zwanym nurtem „piosenki studenckiej”, publiczności. Pojawiły się teledyski, programy i koncerty telewizyjne (TVP, Polstat, Canal+), które w znaczny sposób przyczyniły się do wciąż rosnącej popularności.

W 1994 roku album Cztery był nominowany do Fryderyków w kategorii „Najlepszy Album piosenki Poetyckiej”.

Płyta Niecud wyprodukowana przez Marcina Pospieszalskiego otrzymała Fryderyka ’99 w kategorii „Muzyka Alternatywna”.

Następną płytą nagraną po kilku latach przerwy był koncert zarejestrowany w Studiu im. Agnieszki Osieckiej w Polskim Radiu. Na zlecenie „Trójki” zespół w lutym 2002 roku przearanżował kilkanaście piosenek wielce cenionej w kraju autorki słów do piosenek i wykonał je w piątą rocznicę śmierci poetki w studiu Jej imienia. Koncert ten przeszedł do historii polskiej muzyki rozrywkowej,  nakład krążka przekroczył ponad sto tysięcy sztuk – płyta zyskała status „platynowej”.

Została również nominowana do Fryderyków 2002 w osobliwej kategorii  „Muzyka Popularna” . Rok później ukazuje się studyjny, autorski album Trudno nie wierzyć w nic, który ugruntowuje pozycję zespołu „Raz Dwa Trzy” na rynku muzycznym, czyniąc z grupy jedno z najciekawszych na nim zjawisk. Za tę płytę „RDT” nominowany jest do Fryderyków’2003 aż w siedmiu kategoriach. Otrzymuje pięć statuetek – w kategorii „Muzyka Alternatywna” za „Piosenkę Roku”, „Produkcję”, „Teksty”, „Płytę Roku”, „Grupę Roku”. Płyta rozeszła się do tej pory w ponad stutysięcznym nakładzie i zyskała status płyty „platynowej”.

Album Trudno nie wierzyć w nic (Polskie Radio) w warstwie pomysłu wynika z wcześniejszych dokonań grupy, ale za sprawą współpracy z producentem Marcinem Pospieszalskim muzyka zyskuje nowe, głębsze i szlachetniejsze brzmienie. Na potrzeby rejestracji płyty poszerzone zostaje instrumentarium o elementy perkusyjne (Tomas Celis Sanchez), sekcje dętą (Mateusz Pospieszalski, Antoni Gralak). Teksty nabierają nowego, metafizycznego kontekstu, który poparty mieszaniną wątpliwości ich autora opowiadają o wędrówce człowieka poprzez życiowe komplikacje.

W marcu 2007 roku na zamówienie Przeglądu Piosenki Aktorskiej zespół przygotowuje program z piosenkami Wojciecha Młynarskiego. Świetnie przyjęty koncert premierowy w czasie Festiwalu powoduje, że 10 czerwca w Studio im. Agnieszki Osieckiej w Warszawie zespół nagrywa koncertowy materiał płytowy z piosenkami Mistrza.

Od premiery  płyty we wrześniu 2007 album osiągnął status Podwójnej platyny sprzedając się w ilości ok. 70 tys. egzemplarzy.

Podczas kwietniowej Gali Fryderyki 2008 zespół otrzymał dwa wyróżnienia – w kategorii „Zespół Roku”, oraz statuetkę za  Płytę Roku w kategorii „POP”.

W międzyczasie redakcja Tygodnika Przekrój uhonorowała grupę tytułem „Fenomen Roku 2007”. Innymi nagrodzonymi zostali min. Władysław Bartoszewski, Anna Dymna i Katarzyna Nosowska.

Firma „Empik” uhonorowała zespół nagrodą „Asa Empiku” za najlepszą sprzedaż fonogramów w 2007 roku.

We wrześniu 2009 roku grupa przystąpiła do nagrania nowego autorskiego materiału. Produkcją zajął się Marcin Pospieszalski, realizacją nagrań Rafał Paczkowski, a gościnnie wystąpili min. Tomas Celis Sanchez, Antoni „Ziut” Gralak i Joszko Broda.

1 marca 2010 roku ukazał sie album Skądokąd i zyskał status platynowy. Piosenki „Już” i „Dalej niż sięga myśl” zostały nominowane do Fryderyków 2010 w kategorii piosenki roku, sam album dostał nominacje w kategorii Album Roku „Piosenka Poetycka”, Adam Nowak w kategorii Autor Roku, a zespół w kategorii Zespół Roku.

We wrzesnie 2010 grupa nagrała w Filharmonii Bałtyckiej koncert DVD i CD „Raz, Dwa, Trzy – Dwadzieścia” będący ukoronowaniem 20 letniej bytności na polskiej scenie muzycznej. Towarzyszyli nam: Orkiestra Kameralna „Hanseatica” pod dyrekcja Michała Nesterowicza, Antoni Gralak, Marcin i Mateusz Pospieszalscy, Tomas Celis Sanchez oraz zespół Dagadana.

Album dostał nominację do Fryderyków 2011 w kategorii Płyta Roku w kategorii Album Roku „Piosenka Poetycka”

Zespół istnieje od 20 lat, a od piętnastu w niezmienionym składzie nagrywa i koncertuje w kraju i za granicą.